Στης αγάπης το κύμα αφέθηκα
δρόμους άγνωστους να περπατάω,
και διαβάτης στο άπειρο βρέθηκα
μονοπάτια κρυφά να περνάω.
Με το “είναι” μου όλο σου δόθηκα
κι εσύ λάθη χιλιάδες μου βγάζεις,
δεν προδίδω ποτέ κι ας προδόθηκα
μα εσύ και γι’ αυτό με δικάζεις.
Εγώ είμαι η πόρνη, εγώ κι ο τελώνης,
εγώ κι ο ληστής της τελευταίας στιγμής,
πες με ό,τι θέλεις, θα πω σ’ όλα “ναι”
μα όχι Ιούδας, ποτέ.
Τα χιλιάδες μου λάθη προσπέρασα
κι ας μην άλλαξες γνώμη ακόμη
κι αν μου λες πόσα όρια ξεπέρασα,
η αγάπη μου δίνει συγγνώμη.
Στο λεπτό της το νήμα περπάτησα,
λάθη, αλήθειες πια δε με τρομάζουν,
κάθε βάρος που μου `δωσε κράτησα
κι είδα γύρω μου όλα ν’ αλλάζουν.
Εγώ είμαι η πόρνη, εγώ κι ο τελώνης,
εγώ κι ο ληστής της τελευταίας στιγμής,
πες με ό,τι θέλεις, θα πω σ’ όλα “ναι”
μα όχι Ιούδας, ποτέ.
