Στέκομαι στο τοίχο ξανά και μου ρίχνεις λόγια μπερδεμένα
και για ακόμα μία φορά γελάς μ’ εμένα
σαν ταινία μιας εποχής που τα χρώματα είναι σβησμένα
στέκεσαι απλός θεατής και ζεις στο ψέμα
οέ, οέ, οέ κι αλλάζω τα όνειρα
οέ, οέ,οέ εγώ μ’ εσένα
οέ, οέ, οέ αντίθετα κι όμορα
οέ, οέ, οέ, εγώ μ’εσένα
Θέλει ο έρωτάς σου ψυχή που όλο τραγουδάει στο σκοτάδι
και με βγάζει απ’ τη φυλακή με ένα χάδι
σαν ένα παιχνίδι η ζωή ότι και να κάνω με τρολάρει
δε το βάζω κάτω στιγμή κι αρχίζω πάλι
