Τα χείλη σου καιν το γυμνό μου το στήθος
κι απ’ έξω το πλήθος, το πλήθος.
Τα πλούτη κι η δόξα ένας μύθος, τι μύθος.
Τα χείλη σου καιν το γυμνό μου το στήθος.
Τα πλούτη κι η δόξα ένας μύθος, τι μύθος.
Τα χείλη σου καιν το γυμνό μου το στήθος.
Κι εγώ μες στα χέρια σου,
ζω μες στα χέρια σου,
και άσε τα χείλη σου εδώ
να καιν το γυμνό μου το στήθος.
Τα πλούτη κι η δόξα ένας μύθος
κι εγώ μες στα χέρια σου ζω.
Δική μου κι απόψε, δική μου και πάλι
κι απ’ έξω οι άλλοι, οι άλλοι.
Τα φώτα κι ο κόσμος μια πλάνη μεγάλη.
Δική μου κι απόψε, δική μου και πάλι.
Εγώ μες στα χέρια σου,
ζω μες στα χέρια σου,
και άσε τα χείλη σου εδώ
να καιν το γυμνό μου το στήθος.
Τα πλούτη κι η δόξα ένας μύθος
κι εγώ μες στα χέρια σου ζω.
