Εγώ όταν σ’ αγάπησα
τα φώτα είχα αναμμένα,
περνούσαν τραίνα κι έκανα
σχοινί μου τον καπνό.
Κι αν τα χαρτιά που κράταγες
ήταν σημαδεμένα
κάθε φορά που πέφταμε
σου έδειχνα ουρανό.
Δύο – δύο μας δέχεται το φως
και στο σκοτάδι μόνοι
καρδιά που κράτησα ανοιχτά
τα μάτια σ’ άγριο βοριά
ποτέ δε μετανιώνει.
Εγώ όταν σ’ αγάπησα
ο κόσμος μ’ αγαπούσε
ουράνιο τόξο άπλωνα
πάνω μου να γλιστράς.
Ένα τραγούδι κράτησα
το μόνο που γελούσε
σαν νιώθεις λίγο τον καιρό
να μου το τραγουδάς.
Δύο – δύο μας δέχεται το φως
και στο σκοτάδι μόνοι
καρδιά που κράτησα ανοιχτά
τα μάτια σ’ άγριο βοριά
ποτέ δε μετανιώνει.
Εγώ όταν σ’ αγάπησα
τα φώτα είχα αναμμένα.
