Τα ‘παμε ξεκάθαρα από την πρώτη ώρα,
είμαστε για τώρα, όχι για πολύ,
βάλε τη ζακέτα σου, κουμπώσου και προχώρα,
τούτη η κωμωδία κράτησε πολύ.
Τα ‘θελες και τα ‘θελα, αυτή είναι η αλήθεια,
όλες μου οι κουβέντες ντόμπρες και βαριές,
με τη φαντασία σου μη φτιάχνεις παραμύθια,
είμαι μαθημένος στις ανηφοριές.
Ήρθα, στα μπεγλέρισα, σου τα ‘ριξα τα πήρες,
ήτανε για τόσο, άλλο δεν μπορώ,
έτυχε να είμαι απ’ αυτούς τους χαρακτήρες,
τα ‘χασα, τα πήρες και αναχωρώ.
Είμαι ασυμβίβαστος, ελεύθερος κι αλάνης,
το νοικοκυριό μου, κεραμιδαρειό,
τα μπερδεματάκια και τις πλάκες που μου κάνεις,
τζάμπα μου τα κάνεις, είμαι από χωριό.
