Η γη κουβάρι, κουβάρι σε τροχιά
που θέλω να ξεμπλέξω
θα κάτσω στην καρέκλα μου
κι από Δυσμάς σ’ Ανατολή
με το μυαλό θα τρέξω.
Θα πάρω κι εσένα συντροφιά
να έχω να μαλώνω
σίγουρο να ‘χω τον καυγά
για να το μετανιώνω
να ‘χω να μετανιώνω.
Γιατί είμαι δυο, δυο και δεν μπορώ
να με ομονοήσω
να συμφωνήσω με τους δυο
κι όταν τον ένα βαρεθώ
στον άλλο να γυρίσω.
