Σαν βράχος στην ακρογιαλιά,
δέρνουμ’ αγάπη μου παλιά,
είμαι στον καημό σου θύμα
και με δέρνει κάθε κύμα.
Με δέρνουν μπόρες του βοριά
κι έχω πληγή μες στην καρδιά
και χειμώνα καλοκαίρι
μ’ έκαψες γλυκό μου ταίρι.
Βαθιά στο πέλαγος θωρώ,
μα γιατρειά δεν καρτερώ,
τώρα που ‘φυγες στα ξένα
όλα γκρέμισαν για μένα.
