Μη μου σπας τα μπιμπίκια, κατσίκα,
να με ξύσεις σου ζήτησα μόνο
δε γουστάρω τα χάδια, τον πόνο,
στις κερκίδες μονάχα τελειώνω
Μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία
εγώ θα είμαι Αμερική κι εσύ Ρωσία
θα κάνω τρέλες και θα τρώω το καταπέτασμα
κι εσύ θα λιώνεις και θα κλαις στο παραπέτασμα
Λαχείο η αγάπη σου, λαχείο,
λαχείο που κερδίζει ο ένας στους δύο
λαχείο, ο λαχνός ο πιο μεγάλος
δεν ειμ’ εγώ ο τυχερός, είναι ο άλλος
Είμαστε δυο υπερδυνάμεις
που πολεμάμε σ’ ένα ντιβάνι
και σπαταλάμε κάποιες δυνάμεις
που εξατμίζονται, καπνίζονται, κοιτώντας το ταβάνι
