Είναι δυο χρονάκια που σ’ αγάπησα
και μες την καρδιά μου σε ζωγράφισα
μα στα δυο χρονάκια που ‘χα μέσα
σκάρτη βγήκες άπιστη μπαμπέσα
Δεν ξενύχταγα ούτε μαστούρωνα
με κρασί ποτέ μου δεν εσούρωνα
ήμουνα παιδί από τα φίνα
κι όλοι μ’ αγαπούσαν στην Αθήνα
Πίστευα κι εγώ σαν τ’ άλλα θύματα
όρκους ψεύτρα και νεκροφιλήματα
τώρα που σε πήρα πια χαμπάρι
δεν με ξανατρώς βρε στο καντάρι
