Δίχως μάνα μες στον κόσμο κι ορφανός,
τριγυρίζω μες στα ξένα ο φτωχός,
είναι πόνος να ‘σαι μόνος μακριά,
σε θυμάμαι και δακρύζω, μάνα μου,
είναι πόνος να ‘σαι μόνος μακριά,
σε θυμάμαι και δακρύζω, μάνα μου.
Στη ζωή χαρά δεν έχω άλλη πια,
θα με φάει, όπως πάει, η ξενιτειά,
αφού μόνος έχω μείνει στη ζωή,
ας πεθάνω να γλιτώσω, μάνα μου,
αφού μόνος έχω μείνει στη ζωή,
ας πεθάνω να γλιτώσω, μάνα μου.
Βλέπω μανούλες με παιδιά αχ!
και καίγετ’ η καρδιά μου αχ!
κι από τα δόλια μάτια μου
τρέχουν τα δάκρυά μου αχ!
Αφού μόνος έχω μείνει στη ζωή,
ας πεθάνω να γλιτώσω, μάνα μου,
μάνα μου, μάνα μου, μάνα μου.
