Σαν πετράδια που έχασαν το φως
τα μάτια σου κοιτώ που ξέχασαν να κλαίνε
κι αν τα χείλη σφράγισε ο καιρός
ν’ ακούσω προσπαθώ κουβέντες που δεν λένε
Είναι κάτι μέρες άδειες σαν λευκό χαρτί
που χαμένη βγαίνει η αγάπη
φύλακα άγγελό σου έχεις κάνει τη σιωπή
και κανένας απ’ τους δυο μας ποτέ δε θα μάθει
πως φτάσαμε ως εδώ…
Όσα δεν μπορείς να φανταστείς και να υποσχεθείς
τόσα μια καρδιά ζητάς ν’αντέξει
Μες στο θέατρο του πόνου αυτό
στο άδειο σκηνικό η αυλαία πρέπει πια να πέσει
Είναι κάτι μέρες άδειες σαν λευκό χαρτί
που χαμένη βγαίνει η αγάπη
φύλακα άγγελό σου έχεις κάνει τη σιωπή
και κανένας απ’ τους δυο μας ποτέ δε θα μάθει
πως φτάσαμε ως εδώ…
