Είναι μια στο Περιστέρι, μια κουκλίτσα δίχως ταίρι
και γυρεύει για να πάρει, άντρα, μόρτη κι αλανιάρη.
Η κουκλίτσα μου, πώς με κοιτάζει,αχ, με πληγώνει, με ταράζει
κι άρχισα, τον μπελαλή να κάνω, να την πάρω κι ας πεθάνω.
Κι έτσι η αλανιάρα,
μες στο Περιστέρι,
άλλον, δε θα κάνεις ταίρι.
Μ’ όλον τον ντουνιά καυγάδες, θα ‘μαι, πρώτος στους μπελάδες,
για να ειδείς πως, είμ’ αλάνης, την απόφαση να κάνεις.
Τότε πια τρελή, κούκλα, τσαχπίνα, θα σε πάρω, στην Αθήνα,
έλα μες στην τσαχπινιά να ζήσεις, στον Θεό να μ’ αγαπήσεις.
Κι έτσι η αλανιάρα,
μες στο Περιστέρι,
άλλον, δε θα κάνεις ταίρι.
Είναι μια στο Περιστέρι, μια κουκλίτσα δίχως ταίρι
και γυρεύει για να πάρει, άντρα, μόρτη κι αλανιάρη.
Η κουκλίτσα μου, πώς με κοιτάζει,αχ, με πληγώνει, με ταράζει
κι άρχισα, τον μπελαλή να κάνω, να την πάρω κι ας πεθάνω.
Κι έτσι η αλανιάρα,
μες στο Περιστέρι,
άλλον, δε θα κάνεις ταίρι.
