Είναι το παιδί πιωμένο,
έχει ζάλη στο μυαλό.
Άστε το να ησυχάσει,
σας παρακαλώ.
Τα φώτα χαμηλώστε,
μιλάτε πιο σιγά,
γιατί η σκουριά του πόνου
και σίδερα λυγά.
Παλικαράκι, ησύχασε,
είμαστε όλοι φίλοι.
Οι πίκρες που σε δείρανε
κι εμάς μας έχουν δείρει.
Τ’ όνομά σου δεν το ξέρω,
ξέρω μόνο πως πονάς,
αφού μέσα στις ταβέρνες
όλο τριγυρνάς.
Δεν έχω να σου δώσω
ευχές και συμβουλές,
μια καρδούλα έχω,
ακούμπα για να κλαις.
Παλικαράκι, ησύχασε,
είμαστε όλοι φίλοι.
Οι πίκρες που σε δείρανε
κι εμάς μας έχουν δείρει.
