Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρίν εβγήκε
κι’ εις τη σκιανιάδα του δεντρού ωζά είνιαι σταλισμένα
Περνούνε κλέφτες Σφακιανοί, στέκουν και σοντηρούσι:
για δες σφαχτά, για δες κριγιούς για δ’ όμορφα μπροστάρους
για δες κουδούνια τα φορούν ασημοκαμωμένα.
Δεν είν’ ετούτα Σφακιανά μόνο ‘ναι απου τ’ Ανώγεια
και είναι των εννιά αδελφών των αναγνωρισμένω
απού `ναι οι τρεις γραμματικοί κι οι πέντε καπετάνιοι
κι ο Γιάννης ο καλύτερος το βλέπει το κουράδι
απού γνωρίζει τα σφαχτά προτού να τα μετρήσει
εις του Βαρσάμου το νερό.
