Έγινα σκαλί να με πατήσεις
έγινα χαλί για να διαβείς
έγειρα σαν ήλιος προς τη Δύση
κι εσύ, καρδιά, με λες εγωιστή.
Είσαι απαράδεχτη, καρδιά μου, απαράδεχτη.
Δε με βλέπεις πώς γι’ αυτήν έγινα χώμα;
Είσαι απαράδεχτη, καρδιά μου, απαράδεχτη
και σ’ ακούω να μου λες “πού είσαι ακόμα!”
Έγινα στα χέρια της παιχνίδι
έκλαψα σαν το μικρό παιδί
έγινα στα πόδια της σκουπίδι
κι εσύ, καρδιά, με λες εγωιστή.
