Μη με παρατάς και φεύγεις,
κάνεις έγκλημα να ξεύρεις.
Μη με τυρραγνείς ακόμα
γιατί γένηκα πια πτώμα.
Είσαι φονιάς, και δεν πονάς,
γεννήθηκες, αμάν, να τυρραγνάς.
Πες μου τι σου χρεωστάω,
σαν τρελή να περπατάω;
Και φιλότιμο δεν έχεις
κι όποια σου γουστάρεις μπλέκεις.
Είσαι φονιάς, και δεν πονάς,
γεννήθηκες, αμάν, να τυρραγνάς.
-Γεια σου Μαρίκα μου, αηδόνι μου!
Δε σε ξεύρα τι ποιος να ‘σαι
και Θεό να μη φοβάσαι.
Βρε κακούργε δε λυπάσαι
μ’ έκαψες πανάθεμά σε.
Είσαι φονιάς, και δεν πονάς,
γεννήθηκες, αμάν, να τυρραγνάς.
-Αχ κακούργε πανάθεμά σε, μ’ έκαψες!
