Φτάνει ως εδώ η υπομονή, δεν είσαι εσύ για μένα,
είναι πολλά τα πονηρά κι αμαρτωλά, που μου ‘χεις καμωμένα.
Δεν ημπορώ να σ’ ανεχθώ και να σε συγχωρήσω,
είσαι γυναίκα πονηρή κι αμαρτωλή και πως να σ’ αγαπήσω!
Φτάνει ως εδώ η υπομονή, ξανά δε με τουμπάρεις,
τράβα το δρόμο που τραβάς, αμαρτωλή, και ζήσε όπως γουστάρεις.
