Είσαι μικρό μελαχρινό, τσαχπίνικο, τα δυο σου μαύρα μάτια,
όποιον θα δούνε μόρτικα, μελαχρινό, τον κάνουνε κομμάτια.
Είσαι παραπονιάρικο, μελαχρινό, κανένα δεν κοιτάζεις
κι όλοι με σένα τα `χουνε, γιατί δεν τους πειράζεις,
Τα τρυφερά χειλάκια σου, μελαχρινό, και τ’ άσπρο σου χεράκι,
όλα αυτά μικρούλα μου, μελαχρινό, μ’ λιώνουν κι έχω μεράκι.
Περνάς και δε με χαιρετάς, μελαχρινό, γιατί δε με γνωρίζεις
και ντρέπουμαι να σου το πω, μελαχρινό, γιατ’ έμαθα πως βρίζεις.
