Η φλόγα καίει σιγά σιγά
και από ‘κείνη τη βραδιά
με λιώνει σαν κερί,
μου σκοτεινιάζει την ψυχή.
Έλα και μην αργείς,
λουλούδι του έρωτά μου.
Το ξέρω δεν μπορώ να ζεις
πλαγιάζοντας μακριά μου.
Με ξαναγέννησες εσύ
μ’ όλου του πόθου την πληγή
που αιμορραγεί και στάζει,
σε θέλει, σε φωνάζει.
Έλα και μην αργείς,
λουλούδι του έρωτά μου.
Το ξέρω δεν μπορώ να ζεις
πλαγιάζοντας μακριά μου.
