Τα χρόνια μου τα πέρασα σε δρόμους και υπόγεια
κι όλο σκεφτόμουν πως θα ζω μες τη ζωή αιώνια
Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει
Η λύπη δε με άφηνε μια μέρα για να ζήσω
δεν το ’ξερα πως η ζωή πια δε γυρίζει πίσω
Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει
Ώσπου μια μέρα έμεινε μέσα η καρδιά μου άδεια
και δε γεμίζει αν δε δει τον κόσμο μ’ άλλα μάτια
Θα `θελα να `χω μια καρδιά πίκρες να μην κερνάει
κι όπως το βρίσκει τον καιρό έτσι να τον περνάει
