Υπάρχουν μέρες
τόσο απλές
τέλειωσαν λες
οι σφαίρες.
Μπροστά σου οι δρόμοι
τόσο ανοιχτοί
τόσο αραχτοί
οι ώμοι.
Κι έπειτα σαν μια σκιά
κλέβει απ’ όλα αυτή η χάρη
δίπλα μου κι εσύ, μακριά
με το μαξιλάρι σου αγκαλιά.
Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι είπε μια βραδιά
δεν είναι σκλάβοι
κανενός του κόσμου οι ομορφιές
Υπάρχουν λόγια
τόσο ζεστά
ήλιος μπροστά
σε υπόγεια.
Σαν μια ξαφνική χαρά
του Γενάρη Αλκυονίδα
λες κι η πόλη μας χωρά
όλους όσους μια ελπίδα μας κρατά.
Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι είπε μια βραδιά
δεν είναι σκλάβοι
κανενός μας φως μου οι ομορφιές.
Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι ήρθε ένα τραγούδι
ν’ αναλάβει
τι θα λεν’ στο δρόμο οι συντροφιές.
