Πες μου τι ζήλεψες απ’ την καρδιά μου
κι απ’ το χαμένο μου κορμί,
φύγε από μένανε, φύγε γλυκιά μου,
προτού σε βρει η καταστροφή,
προτού σε βρει η καταστροφή.
Εσύ θαρρείς αγάπη μου, κοντά σου θα υποφέρω,
θα κλαίω, θα πονώ,
μα την καλή σου την καρδιά μονάχα εγώ την ξέρω,
γι’ αυτό και σ’ αγαπώ.
Εμείς μαζί θα ζήσουμε, ποτέ δε θα χωρίσουμε,
δε θα χωρίσουμε.
Ποιος δρόμος σ’ έφερε στην αγκαλιά μου
να κλάψεις και να πληγωθείς,
μέσα στην άπονη, σκληρή καρδιά μου
μονάχα δάκρυα θα βρεις,
μονάχα δάκρυα θα βρεις.
Ένα διαμάντι είσαι εσύ, στη λάσπη πεταμένο,
γι’ αυτό και είσαι θαμπό,
μα εγώ αγάπη μου χρυσή που σε καταλαβαίνω,
τρελά θα σ’ αγαπώ.
Εμείς μαζί θα ζήσουμε, ποτέ δε θα χωρίσουμε,
δε θα χωρίσουμε, δε θα χωρίσουμε.
