Απόψε κλαίνε τα βουνά, κλαίνε συννεφιασμένα
ένα καράβι καρτερεί για να με πάει στα ξένα
αλίμονο στην μάνα μου που μένει η κακομοίρα
μα και σε μας αγάπη μου που μας χωρίζει η μοίρα.
Μακριά στα ξένα τώρα χώρια μόνος μου θα ζήσω
δίχως μάνα πια δίχως αγκαλιά και αγάπης φιλιά.
Κουράγιο κάνε μάνα μου και θα ξαναγυρίσω
την κλειδωμένη πόρτα σου πάλι να την χτυπήσω
κι εσύ αγαπημένη μου, αγάπη άλλη μην πιάσεις
τον έρωτα μας πρόσεξε, ποτέ μην με ξεχάσεις.
Μακριά στα ξένα τώρα χώρια μόνος μου θα ζήσω
δίχως μάνα πια δίχως αγκαλιά και αγάπης φιλιά.
