Αχ, βρε ζωή είσαι τόσο γλυκιά
μα δεν μπορώ να σε ζήσω άλλο πια,
χωρίς χαρά τι να κάνω
τον τόπο σου άδικα πιάνω.
Ένα κορμί ξεχασμένο
κι από αγάπη θλιμμένο,
χωρίς καμιά συμπόνια
δεν ζει ποτέ αιώνια.
Έχω χορτάσει φαρμάκι πικρό
που με ποτίζουν αυτοί π’ αγαπώ,
τι να σου πω παραπάνω
αντίο ζωή μου, σε χάνω.
Ένα κορμί ξεχασμένο
κι από αγάπη θλιμμένο,
χωρίς καμιά συμπόνια
δεν ζει ποτέ αιώνια.
