Ποιο απ’ τα δυο πρόσωπά σου
θα φορέσεις πριν να έρθω να σε δω
Το θυμό του δαίμονα σου,
ή του αγγέλου σου το γέλιο, απορώ
Οι διαθέσεις σου αλλάζουν
χίλια χρώματα στης μέρας τη ροή
σαν ενέδρες με τρομάζουν
και με τρέπουν όπως – όπως σε φυγή
Ας μου τάζουν το σύμπαν
προτιμώ ένα χάος με σένα
Κάνεις λάθος μου είπαν
μα δεν άκουσα φως μου κανέναν.
Ένα χάος με σένα
η ζωή μου γλυκιά σκοτοδίνη
στο γκρεμό δίχως φρένα
μ’ οδηγείς κι έχω εγώ κάθε ευθύνη
Ποιο απ’ τα δυο πρόσωπά σου
την αλήθεια μας ν’ αντέξει προσπαθεί
Τ’ άδικα ξεσπάσματά σου
ή τα «ναι» που λες απλά γι’ αποφυγή
Στην υπόθεσή μας θύμα
ή σα δράστης θέλεις πια να εμφανιστείς
Τελευταίο είσαι βήμα
στο γκρεμό μου ή Θεός από μηχανής
Ας μου τάζουν το σύμπαν
προτιμώ ένα χάος με σένα
Κάνεις λάθος μου είπαν
μα δεν άκουσα φως μου κανέναν.
Ένα χάος με σένα
η ζωή μου γλυκιά σκοτοδίνη
στο γκρεμό δίχως φρένα
μ’ οδηγείς κι έχω εγώ κάθε ευθύνη
