Ενάντια σε κάθε λογική
παράνομες εικόνες στο μυαλό μου,
ξυπνούν την κάθε μου στιγμή,
κουράστηκα να ψάχνω στο εγώ μου.
Το ξέρω πως πέρασε ο καιρός,
ανάθεμα κι αν ήτανε γραφτό
κι ας ήθελα το τέλος να μη δω
βαρέθηκα να ψάχνω στο εγώ μου.
Κουράστηκα να βλέπω όπου κοιτώ
ανθρώπους με σκυμμένο το κεφάλι,
εικόνες δυνατές ματώθηκαν καιρό
στο αύριο να γίνουν μαξιλάρι.
Χαρούμενοι θνητοί σταθήκαν τυχεροί,
τώρα πια τελειώσαν τα βάσανά τους,
ανέλπιστη γιορτή κι ας είναι υποταγή,
πούλησαν ακριβά την αφεντιά τους
πηγαίνοντας τρελοί να δικαστούν.
Στρατιώτες σκοτώσαν κάποιους άλλους
άνθρωποι που “ξέρουν ν’ αγαπούν”,
λουλούδια την αγάπη τους θα κάνουν.
Κουράστηκα να βλέπω όπου κοιτώ
ανθρώπους με σκυμμένο το κεφάλι,
εικόνες δυνατές ματώθηκαν καιρό,
στο αύριο να γίνουν μαξιλάρι
