Βαθιές χαράδρες, ψηλά βουνά
μεγάλοι αγώνες, μοιραία λάθη,
θυσίες δίχως αντίκρισμα,
πορεία μ’ αίμα για συντροφιά,
γυμνά τα πόδια πάνω στ’ αγκάθι.
Είμαστε εμείς ένας λαός που ταξιδεύει
και φτάνει πάντα σε λάθος τέρμα,
είμαστε εμείς ένας λαός που τον πετάνε,
όπως του βαραβιού το έρμα.
Ζωές χαμένες, μικρές ζωές
σαν του Αυγούστου τα πεφταστέρια,
περνούν και σβήνουν σε δυο στιγμές,
χωρίς ελπίδα φτηνές ευχές
γλιστρούν σαν άμμος απ’ τ’ άδεια χέρια.
Είμαστε εμείς ένας λαός που ταξιδεύει
και φτάνει πάντα σε λάθος τέρμα,
είμαστε εμείς ένας λαός που τον πετάνε,
όπως του βαραβιού το έρμα.
