Ένας ειν’ ο μάγκας μες στη γειτονιά μας
που φουμάρει ναργιλέ, μες στου Νώντα τον τεκέ.
– Γεια σου ρε Νταλγκά , μας τρέλανες πάλι με τις καινούριες σου καβάτες
Ώσαμε το μεσημέρι το λουλά βαστάει στο χέρι
τη φουμάρει, μαστουριάζει και κανέναν δεν πειράζει.
– Να χαρώ το λαρυγκάκι σου, αηδόνι μου
Αγαπάει μια απ’ την Πόλη , ενός χασικλή την κόρη
κι είναι σεβνταλαντισμένος, ο ντερβίσης ο καημένος.
Τη φουμάρει να μεθύσει για να πάει να της εξηγήσει
να της πει τον έρωτά του πο `χει μέσα στη καρδιά του.
– Ώπα ρε μάγκα, να ζήσουν οι μάγκες, ώπα!
– Πω πω πω πω πω!
