Ένοικοι στη σφαίρα που γυρνάει κουρδισμένη
μέχρι τελικά να μας πετάξει όλους κάτω.
Ένοικοι στα σπίτια που γυρνάμε οπλισμένοι
μέχρι ο Αιώνας να μαζέψει την ουρά του.
Ένοικοι στο σώμα της ωραίας αγοραίας
που μας ηδονίζει δίχως τίποτα να πούμε.
Ένοικοι στις χώρες που μας έτυχε να δούμε.
Ένοικοι στο σώμα που μας έτυχε να ζούμε.
Ένοικοι στο δρόμο και στην τσιμεντένια στέγη
που νερά δεν μπάζει και όμως έχει υγρασία.
Ένοικοι σε σχέσεις που χρειάζονται ενέσεις,
απ’ αυτές που έχουνε μια δόση φαντασία.
Ένοικοι στα όνειρα που κάνουμε με άλλους,
μέτοχοι κι επενδυτές σε λάθος εταιρεία.
Κι αφού δεν έχω τίποτα δεν έχω αντιπάλους
κι η ψυχή μου ένοικος σ’ αυτή την ιστορία.
