Των αρχαγγέλων τα φτερά
του κόσμου το δευτέρι,
της Μεσογείων η συμφορά
μια μέρα μεσημέρι.
Το ήθος μου, το φρόνημα
και το βαθύ μεράκι
κι αυτό τ’ αρχιτεκτόνημα
εκεί στην Κατεχάκη.
Τι να σου πρωτοθυμηθώ
και τι να τραγουδήσω,
όλα καρδιά μου γίνανε
για να σε συναντήσω.
Οι εμμονές μου οι σκιές
η αρρώστια, η σωτηρία,
οι ελεγείες, οι σάτιρες,
η ομοιοκαταληξία.
Αυτός ο υπόγειος σταθμός
ο κόμβος το κουμπάκι,
το δαχτυλίδι κι ο ουρανός
επί της Κατεχάκη.
Τι να σου πρωτοθυμηθώ
και τι να λησμονήσω,
όλα καρδιά μου γίνανε
για να σε συναντήσω.
