Πάντα σκεφτόμουν τον επόμενο σταθμό
ένα χωριό, ένα μικρό καφενεδάκι
μια πολιτεία, ένα κέντρο κοσμικό
το εκατό, δυο τρεις χωροφυλάκοι
Σε κάποιο τραίνο ή σε κάποιο φορτηγό
απ’ το ραδιόφωνο να βγαίνει το μεράκι
να `χω τα μάτια σου βδομάδες να τα δω
και να πονώ με τον καημό του Μανωλάκη
Μ’ ένα βαρύ γλυκό και πάλι στον αγώνα
στρατιώτες κάνουν στο Λιτόχωρο βολή
λάμπει ο ήλιος το πρωί στον Πλαταμώνα
Θεσσαλονίκη μου, καλή ανατολή
Πάντα σκεφτόμουν τον επόμενο σταθμό
κάποιο παλιό συμμαθητή μου στη Λαμία
ένα δωμάτιο στη Λάρισα ζεστό
κι έναν εφήμερο δεσμό με μια Μαρία
Σε κάποιο τραίνο ή σε κάποιο φορτηγό
σαν τους τσιγγάνους τη ζωή μου να χαλάω
να `χω το βράδυ στην καρδιά μου χωρισμό
και το πρωί κάτι καινούργιο ν’ αγαπάω
Μ’ ένα βαρύ γλυκό και πάλι στον αγώνα
στρατιώτες κάνουν στο Λιτόχωρο βολή
λάμπει ο ήλιος το πρωί στον Πλαταμώνα
Θεσσαλονίκη μου, καλή ανατολή
