Έρημος μες στην ξενιτιά, αχ!
κι άρρωστος πολύ βαριά,
ούτε ένας φίλος, ούτε συγγενής, αχ!
γλυκιά μανούλα, πού ‘σαι να με δεις.
Κι εσύ αγάπη μου είσαι μακριά μου,
βρύση παν τα αχ! δάκρυά μου,
νιώθω, σώνετ’ η πνοή μου,
τρεμοσβήνει αχ! η ζωή μου.
Δεν βρίσκω ο δόλιος γιατρειά, αχ!
νιάτα μου, σας χάνω πια,
χάνω τα νιάτα μου πριν τα χαρώ, αχ!
γλυκιά μου αγάπη που είσαι να σε ειδώ.
Στην Άγια Λαύρα έχω κάνει τάμα,
Παναγιά μου, αχ! καν’ το θάμα,
κάνε το θάμα σου να ζήσω,
στην καλή μου αχ! να γυρίσω.
