Ανεβαίνουν στις ταράτσες
σαν καπνός οι έρωτες
και αφήνουν άδειες πιάτσες
νύχτες αξημέρωτες.
Ανεβαίνουν και κοιτάζουν
πού τελειώνει ο ορίζοντας
και υπόσχονται και τάζουν
σ’ όποιον ζει ελπίζοντας.
Βγαίνουν έξω στα μπαλκόνια
σαν παιδιά οι έρωτες
και αφήνουν πίσω χρόνια
σκέψεις αφανέρωτες.
Βγαίνουν έξω και κοιτάζουν
ποιος περνάει σφυρίζοντας
και υπόσχονται και τάζουν
περπατούν τρεκλίζοντας.
Κάνουν βόλτες στα σκοτάδια
σαν τους κλέφτες οι έρωτες
και αφήνουνε σημάδια
και καρδιές αμέρωτες.
Κάνουν βόλτες και γελάνε
μ’ όποιον τρέχει πίσω τους
κι όλο πίνουν και μεθάνε
κρύβονται στον ίσκιο τους.
