Πάλι θα τα κοπανήσω
τα κατοσταράκια μου
και θα βγω με την κιθάρα
και με τα μεράκια μου.
Στη μαμά σου δεν αρέσω
κι η αφεντιά σου δε με θες,
γιατί σου ‘πανε πως βγάνω
εκατόν οχτώ δραχμές.
Τις ψευτιές μην τις πιστεύεις
να με πάρεις άντρα σου,
να περνάς ζωή και κότα
μέσα στη βεράντα σου.
Έλα, κούκλα μου, μαζί μου
τώρα πο’ ‘χω πέραση,
γιατί λένε πως η φτώχεια
θέλει καλοπέραση.
