Αν έχει αξία η ζωή ο θάνατος τη δίδει
κι αν είναι η μέρα όμορφη την κάνει το σκοτίδι
Αν έχει αξία η όμορφη η άσκημη είναι αιτία
έτσι τα πλάσει ο θεός να `χουνε σημασία
Η ομορφιά χωρίς καρδιά τίποτα δεν αξίζει
μοιάζει νυχτιά του Γεναριού που άστρο δεν τη φωτίζει
Κάθε καρδιά χαρίζεται στον κόσμο σε μιαν άλλη
αδιαφορώ ανε γίνεται χαράμι γη χαλάλι
Εδίδαξα τηνε τη καρδιά στα βάσανα ν’ αντέξει
γι αυτό σε εφήμερες χαρές ζητιάνος δε θα πέσει
Γεννήτρια η του ρεύματος είναι τα δυο σου μάτια
κι ανάμεσως τα φρύδια σου γράφεις τα κιλοβάτια
Τα μάτια σου είναι θάλασσα κι όποιος κι αν ταξιδέψει
πρέπει να το σκεφτεί καλά αλλιώς θα κινδυνέψει
Τα μάτια σου είναι θάλασσα η του φρύδια σου ακρογιάλι
χαράς τον ναύτη απου θα βρει μέσα σ’ αυτά λιμάνι
Σπίθες πετούν τα μάτια σου όταν θα με κοιτάξουν
με συνοδεία κεραυνούς το σώμα μου να κάψουν
Χίλιους παλμούς χτυπάει η καρδιά όταν σε αντικρίσω
να μην τα χάσω προσπαθώ για να σε χαιρετήσω
Εξήντα χτύπους το λεπτό κάθε καρδιά χτυπάει
μα με μικρή μου όταν σε δω στους οχτακώσιους πάει
