Εσύ που ξέρεις τα πολλά
κι ο νους σου κατεβάζει
το κάθε της ματόφυλλο
πόσο μετάξι βγάζει;
Κι εσύ που ρίχνεις τα χαρτιά
και ριζικά διαβάζεις
πόσα βενέτικα φλουριά
απ’ τα μαλλιά της βγάζεις;
Eσύ που ξέρεις να μετράς
του ήλιου τα καράτια
πόσα διαμάντια λάμπουνε
μες στ’ ακριβά της μάτια
Κι εσύ που ρίχνεις τα χαρτιά
και ριζικά διαβάζεις
πόσα βενέτικα φλουριά
απ’ τα μαλλιά της βγάζεις;
Κι εσύ που πίνεις τον καφέ
και βλέπεις το φλυτζάνι
πόσο ζυγίζει ο στεναγμός
που πάει να με πεθάνει
