Εσύ που με ξεμυάλισες και το μυαλό μου ζάλισες,
μ’ άφησες, μ’ άφησες και τώρα λιώνω,
από την πί, από την πίκρα και τον πόνο.
Να σου γίνουνε χαράμι,
τα όσα σου ‘κανα βρε βλάμη,
να σου γίνουνε χαράμι.
Χαρά ποτέ δε γνώρισα, ούτε και δεν εννόησα
το τι έ, το τι έκανα για σένα,
όλα πή, όλα πήγανε χαμένα.
Να σου γίνουνε χαράμι,
τα όσα σου ‘κανα βρε βλάμη,
να σου γίνουνε χαράμι.
Έτσι που με ξεμυάλισες και το μυαλό μου ζάλισες,
μ’ έχεις πά, μ’ έχεις πάρει στο λαιμό σου
και θα ζω και θα ζω με τον καημό σου.
Να σου γίνουνε χαράμι,
τα όσα σου ‘κανα βρε βλάμη,
να σου γίνουνε χαράμι.
