Δυο σπιτάκια, βρε Μαρίκα, μου ‘πανε πως παίρνεις προίκα,
το ‘να είναι εις το Θησείο, τ’ άλλο στο Μεταξουργείο,
μα ο μπάρμπας ο Γιάννης πρώτα εσύ αν δεν πεθάνεις,
να μη μείνεις πια στο ράφι θα σου δώσει ένα χωράφι.
Κι έτσι Μαρίκα δέχομαι μαζί σου να πεθάνω,
αλλιώς δεν παραδέχομαι γυναίκα να σε κάνω.
Στα Σεπόλια λένε όλοι πο ‘χεις κάποιο περιβόλι,
νόστιμα που κάνει σύκα σαν τα χείλη σου, Μαρίκα,
να ‘χεις, φως μου, την υγειά σου, να σου δώσει κι η γιαγιά σου,
στο Παγκράτι ένα σπίτι του παππού του μακαρίτη.
