Είσαι περήφανη πολύ,
έλα χαμήλωσε λιγάκι
και της καρδιάς σου το μεράκι
άφησε μια φορά να βγει.
Είσαι γυναίκα με πυγμή,
δώσε μου ραντεβού ξανά
κι αν δε μας βγάζει πουθενά,
κρατά ετούτη τη στιγμή.
Μα δε μιλάς δε γελάς,
μόν’ κοιτάζεις τα αστέρια
τα καλοκαίρια.
Θες να χορέψουμε μαζί
όπως παλιά στο ακρωτήρι
κι άμα μου κανείς το χατίρι,
στ’ αυτάκι σου θα τραγουδώ
Κι ας είναι ευρωπαϊκό
κι είναι αστεία τα στιχάκια
στα δυο λευκά σου μαγουλάκια
σαν αεράκι θ’ ακουμπώ
Μα δε μιλάς δε γελάς,
μόν’ κοιτάζεις τα αστέρια
τα καλοκαίρια.
