Έχεις έναν τρόπο φοβερό,
πάψε να με λες πάντοτε μωρό,
με εκνευρίζεις.
Ψάχνω συνεχώς, ψάχνω κι απορώ,
να σε καταλάβω δεν μπορώ,
όσιο δεν έχεις ούτε κι ιερό,
όταν αρχίζεις.
Μα σ’ αγαπάω, ό,τι κι αν πω
κι ας έχεις βάλει για σκοπό να με καταπιέζεις.
Και της καρδιάς μου τη χορδή,
την πιο ευαίσθητη χορδή ξέρεις καλά να παίζεις.
Έχεις έναν τρόπο φοβερό,
πάψε να με λες πάντοτε μωρό,
με εκνευρίζεις.
Έχεις έναν τρόπο φυσικό,
τι είναι τι δεν είναι λογικό
να μου ορίζεις.
Μεγάλο το δικό σου το κακό,
ανήθικο τι είναι κι ηθικό,
ασήμαντο τι είναι ή σημαντικό
να ξεχωρίζεις.
Μα σ’ αγαπάω, ό,τι κι αν πω
κι ας έχεις βάλει για σκοπό να με καταπιέζεις.
Και της καρδιάς μου τη χορδή,
την πιο ευαίσθητη χορδή ξέρεις καλά να παίζεις.
Έχεις έναν τρόπο φοβερό,
πάψε να με λες πάντοτε μωρό,
με εκνευρίζεις.
