Έχουμε μια καρδιά
που στα δάση κυκλοφορεί,
στων παιδιών την άδεια αγκαλιά,
μια ελπίδα κυοφορεί.
Για τη φύση, τα χόρτα, το δάσος,
τραγούδι θα γράψω, θα πω,
θα μιλήσω με λόγια και θράσος,
στην ψυχή σας να ακουστώ.
Σας μιλώ με φωνή που πετάει,
μία δακρύζει και μία γελάει,
σας μιλώ, σας κοιτάζω με χρώμα,
λίγο μπλε λίγο πράσινο ακόμα.
Σας μιλώ με φωνή που πονάει,
ό, τι αγγίζει στην καρδιά το κρατάει,
σας μιλώ σας κοιτάζω στα μάτια,
να ενώσω σπασμένα κομμάτια.
Είναι η φωνή μου από πόλεις χτισμένη,
από τοίχους και δρόμους στενούς,
από παιδιά τραγουδισμένη,
και μιλά γι’ αυτό που ποτέ δεν ακούς.
