Έχω ένα σπίτι στο κενό
και όταν βρέχει το σκεπάζω.
Τη θλίψη του έρημου μετρώ
και τα χαλάκια μου τινάζω.
Έχω ένα σπίτι στο κενό
κι όταν χιονίζει το φτυαρίζω.
Την πίκρα του έρημου φορώ
και την κουζίνα καθαρίζω.
Έχω ένα σπίτι στο κενό
πριν χρόνια έμενε η καρδιά μου.
Κι απ’ το μπαλκόνι της πετώ
το σ’ αγαπώ μπρος στα σκαλιά μου.
Έχω ένα σπίτι στον αφρό
κι όποιος χτυπάει οι τοίχοι τρέμουν.
Μην τύχει κι έρθεις κι είμαι εδώ
και δω σεντόνια να χορεύουν.
Έχω ένα σπίτι από χαρές
και όταν βρέχει το σκεπάζω.
Μη μπει μια νύχτα το νερό
και δουν οι άλλοι πως σου μοιάζω.
Έχω ένα σπίτι ουρανό
πριν χρόνια έμενε η καρδιά σου.
Κι απ’ το μπαλκόνι της πετώ
το σ’ αγαπώ μπρος στα σκαλιά σου.
