Έχω μείνει μόνος στη ζωή,
πικραμένο κι έρημο πουλί,
τώρα πια δε σταματάει το κλάμα, το κλάμα,
πόνος και καημός που ‘ναι ο χωρισμός.
Συλλογιέμαι και ρωτώ πού να ‘σαι, πού να ‘σαι,
να σε ξαναβρώ, να σε ξαναβρώ.
Μ’ άφησες μέσ’ στον παλιοντουνιά,
μέσ’ στον κάμπο, μόνη καλαμιά,
τώρα πια δε σταματάει το κλάμα, το κλάμα,
πόνος και καημός που ‘ναι ο χωρισμός.
Συλλογιέμαι και ρωτώ πού να `σαι, πού να `σαι,
να σε ξαναβρώ, να σε ξαναβρώ.
Με χτυπούνε όλοι οι καιροί
κι η καρδιά ν’ αντέξει δεν μπορεί,
τώρα πια δε σταματάει το κλάμα, το κλάμα,
πόνος και καημός που ‘ναι ο χωρισμός.
Συλλογιέμαι και ρωτώ πού να ‘σαι, πού να ‘σαι,
να σε ξαναβρώ, να σε ξαναβρώ.
