Έχω πικρό παράπονο
Απ’ τον ντουνιά τον άπονο
Γιατί μ’έχει δικασμένο
Μες στην φτώχεια μέρα νύχτα
Να πεθαίνω
Σ’ αυτήν την κοινωνία
Σ’ αυτήν την οικουμένη
Αχ τον φτωχό κανένας
Δεν τον καταλαβαίνει
Όσο κι αν βασανίζομαι
Όσο κι αν αγωνίζομαι
Αδικίες κάθε τόσο
Δε μ’ αφήνουνε
κεφάλι να σηκώσω
Σαν πάθεις άνθρωπε κακό
Τράβα να βρεις έναν φτωχό
Μόνο εκείνος θα σε νιώσει
Κι απ’ το στόμα τη μπουκιά του
θα σου δώσει
