Κλαίω, θρηνώ για σένα νύχτα μέρα,
χαμένη μου χαρά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
τα δυο σου χείλη τα γλυκά
κάποτε μου ‘διναν φιλιά.
Τώρα μες στον πόνο λιώνω,
μέρα νύχτα μαραζώνω αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
Ούτε στιγμή δε φεύγεις απ’ το νου μου
κι ο πόνος δεν περνά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
έφυγες κι έφυγε η χαρά
απ’ τη φτωχή μου την καρδιά.
Τώρα μες στον πόνο λιώνω,
μέρα νύχτα μαραζώνω αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
Δεν έχω πια ζωή χωρίς εσένα
αγάπη μου γλυκιά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
αφού μ’ αρνήθηκες κι εσύ
δε με βαστάει πια η γη.
Μα στον Άδη κι αν θα πάω
δε θα πάψω να πονάω, αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
