Με φύλα κίτρινα συχνά με ντύνεις
και με χαμόγελα πικρά
χωρίς παρέα κι αγκαλιά μ’ αφήνεις
στη βαρυχειμωνιά.
Με μια ομπρέλα περπατώ στους δρόμους
να μη με βρέχουν οι καημοί
κι είναι βαρύ παλτό ριχτό στους ώμους
οι αναστεναγμοί.
Φεύγεις και φεύγω κι όσο σ’ αποφεύγω
τόσο κινδυνεύω να με κυνηγάς.
Φεύγεις και φεύγω μόνη μου χορεύω
του θεούς μαγεύω κι εσύ με προσπερνάς.
Στα πρωτοβρόχια λιώνουν οι αυταπάτες
κι οι στάλες σβήνουν τη φωτιά
κι έτσι ό άνεμος σκορπά τις στάχτες
μακριά στο πουθενά.
Φεύγεις και φεύγω κι όσο σ’ αποφεύγω
τόσο κινδυνεύω να με κυνηγάς.
Φεύγεις και φεύγω μόνη μου χορεύω
του θεούς μαγεύω κι εσύ με προσπερνάς.
