Φίλε μη φεύγεις με τη νύχτα
που μοσχοβόλησε τη γη
κάτσε να στρώσω το τραπέζι
κάτσε να φέρω και κρασί…
Κάθε που πέφτει το σκοτάδι
με καταπίνει η πίκρα του ουρανού
φωνές να φύγω με καλούνε,
να φύγω, να φύγω, να φύγω,
το κρύο μπαίνει από παντού…
Κάποιος οργανοπαίχτης παίζει,
κάτι θυμίζει ο σκοπός
να σου γεμίσω το ποτήρι,
θες να σου ανάψω και το φως;
Κάθε που πέφτει το σκοτάδι
με καταπίνει η πίκρα του ουρανού
φωνές να φύγω με καλούνε,
να φύγω, να φύγω, να φύγω,
το κρύο μπαίνει από παντού…
Φίλε μη φεύγεις, φίλε…
