Φλύαρος γεροξεκούτης κι αν ωστόσο και εντούτοις
δηλώνω το παρόν, με βάζουν στο καρμπόν,
στο παλιό το σώβρακο μου έγραψα το μέλλον μου και το παρελθόν.
Άγριος, αλαφιασμένος, σε μια χίμαιρα πιασμένος,
στ’ άστρα περπατώ, στα σύννεφα μιλώ,
παίρνω δρόμο και σ’ αφήνω, είμαι περαστικός πως να σε κρίνω.
Δε σταμάτησα κι ίσως ποτέ να μη μάθω το γιατί
εδώ ξεβράστηκα, παιχνίδι στα χεράκια μου που καίει η ζωή.
Άπ’ το χάος μεθυσμένος, ατυχής κι ευτυχισμένος,
ανάβω σαν φωτιά, μου ρίχνουνε νερά,
το σαραβαλάκι μιας ιδέας εγώ πάλι οδηγώ.
Άγριος, αλαφιασμένος, σε μια χίμαιρα πιασμένος,
στ’ άστρα περπατώ, στα σύννεφα μιλώ,
παίρνω δρόμο και σ’ αφήνω, είμαι περαστικός πως να σε κρίνω.
Δεν κουράστηκα κι αν οι φοβίες με τραβάν απ’ το αυτί,
για πέρα τράβηξα με σύντροφο τον άνεμο και μούσα τη βροχή
Δε σταμάτησα κι ίσως ποτέ να μη μάθω το γιατί
εδώ ξεβράστηκα, παιχνίδι στα χεράκια μου που καίει η ζωή.
Φλύαρος γεροξεκούτης…
Φλύαρος γεροξεκούτης…
Φλύαρος γεροξεκούτης.
