Στις άκρες των δαχτύλων σου
περάσαν δαχτυλίδια
και στο λαιμό σου φόρεσαν
πετράδια από κοχύλια.
Και σ’ είδα που του κράταγες
ενός ξένου το χέρι
και φίδια με κυκλώσανε
και πήρα το μαχαίρι.
Στο σαλεμένο μου μυαλό
χορεύει ένα δαιμονικό,
μόλις διαβείτε το στενό
θα πεταχτώ σαν ξωτικό.
Μαύρη σκιά που ξεγλιστρά,
ύποπτα στο σκοτάδι
κοράκια πέταξαν ψηλά,
κακό στη γη σημάδι.
Θεριό που δεν παλεύεται
χίμηξε στο ζευγάρι,
παλεύει σώμα και ψυχή
ότι μπορεί να πάρει.
Το σαλεμένο μου μυαλό
χορεύει σαν δαιμονικό,
μόλις διαβείτε το στενό
θα πεταχτώ σαν ξωτικό.
Στις άκρες των δαχτύλων σου
εχόρεψαν τα φίδια,
σου κλέψαν τα πετράδια σου
φωλιάσαν στα κοχύλια.
Πάνω στον άσπρο σου λαιμό
σέρνεται μια λεπίδα
στις άκρες των δαχτύλων σου
σκορπούν τα δαχτυλίδια…
