Πάθη και κόλακες γύρω σου έχεις,
λίγος και μόνος, δεν αντέχεις
διώξε τους ψεύτικους, κι αληθινούς
μάζεψε γύρω σου φίλους κι εχθρούς.
Μπαίνουνε κι άλλοι στο καρναβάλι
και σου γεμίζουν το κεφάλι
φόβοι και θόρυβοι, κλέφτες κι εχθροί,
αθώοι κι ένοχοι σ’ ένα κελί.
Πάντα γυρίζουν κι όταν κερδίζουν
τοίχους και σύνορα μέσα σου χτίζουν.
Πάλεψες, κι έμαθες να μη ρωτάς
τον πόνο μέσα σου πάντα κρατάς,
κι ύστερα άνοιξες για μια φορά
χάθηκες μέσα σε μια ματιά,
πάμε funky!
Κι ύστερα άνοιξες για μια φορά
χάθηκες μέσα σε μια ματιά
τραγούδια και γιορτή, ποτό και ζάλη
πάλι σε ρίξανε στο καρναβάλι,
Κι ύστερα δίνεσαι και δε μιλάς
λες αγαπήθηκες, λες αγαπάς
μάτια με δάκρυα για να μη δουν
όνειρα που έκανες για να χαθούν.
Έργο η ζωή σου, παίζει και σβήνει
κι ήσουν κι εσύ εκεί, κι ήταν κι εκείνοι
μοιάζουν με ψέμα, μέσα τους ζει
ό, τι σε πόνεσε, κι ό,τι σ’ αφήνει.
Πάμε funky!
